Bloodlines

Film & Fotografie: Moving Pictures

Fotohistorica en kunstcritica Sofie Crabbé stelde een avondprogramma samen op het snijvlak tussen film en fotografie. Ze bracht audiovisueel werk samen van fotografen/filmmakers die vanuit een persoonlijk verhaal thema’s als familie, intimiteit en ouder-kind/kind-ouder relaties hebben verkend.

English: Photo historian and art critic Sofie Crabbé curated an evening program on the interface between film and photography. She brought together audiovisual work by photographers/filmmakers who have explored themes such as family, intimacy and parent-child/child-parent relationships based on a personal narrative.

Welkom in het leven, lieve kleine – Ed van der Elsken
NL, 1963, 37’, zwart-wit, 16mm

Welkom in het leven, lieve kleine is een zelfportret, familieportret en journalistiek portret. Ed van der Elsken brengt er het leven met zijn toenmalige vrouw Gerda van der Veen en hun dochtertje Tinelou onverbloemd in beeld: van de zwangerschap van Gerda en de Nieuwmarktbuurt, een typisch Amsterdamse volksbuurt waar ze woonden, tot de geboorte van hun zoon Daan Dorus. In tegenstelling tot veel collega’s cijfert Ed van der Elsken zich niet weg. Hij legt nadrukkelijk contact met de mensen voor zijn camera en laat zichzelf zien, begeleid door kleurrijk, zelf gesproken commentaar.

Shades of Time – Annelies Štrba
CH, 1970-1997, ca. 10′, kleur, digitaal (drievoudige projectie)

In Shades of Time brengt Annelies Štrba de intimiteit van haar privéleven in het ouderlijk huis in Melide, een gemeente in Zwitserland, in beeld. Aan de hand van archiefmateriaal en zelfgemaakte foto’s covert ze het dagelijkse leven, belangrijke gebeurtenissen en vertrouwde rituelen van vier generaties: haar moeder en tantes, zichzelf als kind met haar zussen, haar echtgenoot, dochters, zoon en kleinzoon. Deze familiebeelden combineert Štrba met foto’s van plaatsen die iets betekenen voor de mensen van wie ze houdt zoals Brontë Country, de pastorie van het dorpje Haworth in Yorkshire en de heidevelden van Wuthering Heights. Štrba is ook gefascineerd door plaatsen van catastrofe en lijden, waar de geschiedenis voelbaar aanwezig is, zoals Kobe, Hiroshima, Auschwitz, Birkenau en Tsjernobyl.

Français (traduction, à usage interne): Dans Shades of Time, Annelies Štrba dépeint l’intimité de sa vie privée dans la maison parentale de Melide, une commune suisse. À l’aide d’archives et de photographies réalisées par elle-même, elle couvre la vie quotidienne, les événements importants et les rituels familiers de quatre générations: sa mère et ses tantes, elle-même comme enfant avec ses sœurs, son mari, ses filles, son fils et son petit-fils. Strba combine ces images de famille avec des photographies de lieux qui signifient quelque chose pour les gens qu’elle aime, comme Brontë Country, le presbytère du village de Haworth à Yorkshire et les landes de Wuthering Heights. Štrba est également fasciné par les lieux de catastrophe et de souffrance, où l’histoire est tangible, comme Kobe, Hiroshima, Auschwitz, Birkenau et Tchernobyl.

Bittersweet – Sohrab Hura
IN, 2019, 14’, kleur, digitaal

Bittersweet richt zich op het intieme gezinsleven, met name de relatie tussen Sohrab Hura’s moeder die aan acute paranoïde schizofrenie lijdt en haar hond Elsa. Wat voor de Indische fotograaf begon als een manier om aan zijn gezinssituatie te ontsnappen, veranderde in een methode om de realiteiten thuis onder ogen te zien. Gefotografeerd en gefilmd over een periode van tien jaar is Bittersweet een zoektocht naar betekenis en afsluiting waarbij Hura de banaliteiten van het dagelijkse leven thuis in vraag stelt en ontdekt.

English: Bittersweet focuses on intimate family life, particularly the relationship between Sohrab Hura’s mother who was diagnosed with acute Paranoid Schizophrenia and her dog, Elsa. What began for the Indian photographer as a way to escape his family situation turned into a method of confronting the realities at home. Photographed and filmed over a period of ten years, Bittersweet is a search for meaning and closure with Hura questioning and discovering the banalities of everyday life at home.

Our Life is full of Sunshine – Cato Van Rijckeghem
BE, 2019, 5′, kleur, digitaal (drievoudige projectie)

Met het lied Our Life is full of Sunshine  wilde de Chinese overheid in de jaren ’80 de eenkindpolitiek introduceren bij de Chinese bevolking, als oplossing voor de overpopulatie. Cato Van Rijckeghem heeft een jongere zus die als baby uit China is geadopteerd als gevolg van de eenkindpolitiek. Haar werk Our Life is full of Sunshine  werpt een blik op het gedeelde verhaal van jonge Chinese vrouwen die zijn geboren in een land met een eenkindpolitiek. De cultuurspecifieke voorkeur voor een zoon vormde een uitdagende situatie voor de minder gewenste dochters. Via verschillende media (fotografie, sound, tekst) legt ze de maatschappelijke gevolgen van dit beleid treffend vast. In het kader van dit avondprogramma bereidt ze een projectie van beeldmateriaal voor die voor het eerst te zien zal zijn in Cinema OFFoff.

Magic, a portrait of Joris – Chloë Delanghe
BE, 2018, 15′, kleur, digitaal

In Magic, a portrait of Joris brengt Chloë Delanghe videomateriaal samen dat in verschillende periodes gefilmd is door haar vader en door haarzelf. Vaak afgespeelde opnames op VHS-videobanden gemaakt door haar vader vermengt ze met 8mm beelden die ze relatief recent zelf filmde. Onderwerp is haar broer Joris. Met haar vader deelt ze het verlangen om Joris te observeren en tegelijkertijd vast te leggen op beeld. Door beelden van vroeger en nu met elkaar te verbinden ontstaat een nieuw narratief van herinneren.

 

 

Don’t Get Too Comfortable – Shaima Al Tamimi
YE, 2021, 9′, kleur, digitaal

Don’t Get Too Comfortable is een aangrijpende, diepmenselijke film over intergenerationele trauma’s, migratie en het vinden van een thuis, aan de hand van een persoonlijke brief die Shaima Al-Tamimi richt aan haar overleden grootvader. De film combineert archiefbeelden, videomateriaal, tekst en animatie, en vestigt de aandacht op een collectief gevoel van staatloosheid van Jemenitische (en niet-Jemenitische) migranten.

English (translation, only for inner use): Don’t Get Too Comfortable is a touching, deeply human film about intergenerational trauma, migration and finding a home, based on a personal letter Shaima Al-Tamimi wrote to her late grandfather. Combining archive footage, video, text and animation, the film draws attention to a collective sense of statelessness among Yemeni (and non-Yemeni) migrants.